The horse is what everyone sees
„Koń jaki jest każdy widzi” ( W. Eichelberger dla „ Buisness Class”)
Tytuł tego felietonu to słynne powiedzenie Husserla twórcy fenomenologii, jednej z najciekawszych, najbardziej inspirujących szkół filozoficznych. Jej podstawowa teza sprowadza się do tego, że odpowiedź na wszelkie filozoficzne i egzystencjalne dylematy i pytania ludzkości zawiera się nie w świecie myśli i idei lecz w świecie realnych bytów i zdarzeń, w świecie, którego zmysłowo doświadczamy. Problem w tym, że nie potrafimy doświadczać świata takim jakim jest naprawdę lecz doświadczamy go przez pryzmat naszych koncepcji, przeświadczeń, z góry powziętych przekonań i wyobrażeń. Abyśmy mogli więc odnaleźć odpowiedzi na trapiące nas odwieczne pytania musimy jedynie, zdaniem Husserla, odzyskać umiejętność, wolnej od wszelkich założeń, bezstronnej, rzec można czystej obserwacji. Husserl nazywa to „metodą fenomenologiczną”.
W kontekście psycho-immunologii czyli nauki i praktyki zajmującej się psychicznymi uwarunkowaniami odporności na trudny los, stres i choroby a krótko mówiąc tym w jaki sposób umysł wpływa na ciało – metoda fenomenologiczna wydaje się być nieoceniona. Choćby dlatego, że jak pokazują wyniki badań, w skrajnych wypadkach do 80% subiektywnie odczuwanego stresu ma niewiele wspólnego z obiektywnie trudną rzeczywistością lecz wynika z naszych przeświadczeń i przekonań na temat rzeczywistości, czyli z naszej nawykowej interpretacji zdarzeń i kolei życia. Wynika z tego, że być może większość naszych cierpień bierze się stąd, że zamiast doświadczać rzeczywistości taką jaką jest doświadczamy jedynie jej – wyprodukowanej przez nasz własny umysł – interpretacji. To dobra wiadomość bo jak wiemy, mimo wszystko łatwiej jest zmienić nawet nasze najbardziej ulubione poglądy i interpretacje niż rzeczywistość.
Dla psycho-immunologii szczególnie ważną sprawą jest to jak umysł interpretuje rzeczywistość ciała. Z tej interpretacji bowiem wynika bowiem sposób w jaki traktujemy nasze ciało a to z kolei w wielkiej mierze określa szanse ciała na to by mogło w pełni rozwinąć swój potencjał i przeżyć swój czas w miarę zdrowo. Nie wdając się w szczegółowe, naukowe dywagacje podam kilka, przykładowych, najczęściej spotykanych przeświadczeń na temat ciała. A więc; ciało jako dzika bestia, ciało jako siedlisko brudu i grzechu, ciało jako naczynie rozkoszy, ciało jako udręka, ciało jako zło konieczne, ciało jako pojemnik na jedzenie, ciało jako przedmiot pożądania, ciało jako ziemia nieznana, ciało jako narzędzie, ciało jako niewolnik, ciało jako więzienie, ciało jako schronienie, ciało jako postument dla głowy, ciało jako środek lokomocji i w końcu ciało jako koń roboczy.
Nawet bez używania metody fenomenologicznej, widać gołym okiem , że wszystkie powyżej wymienione sposoby myślenia o ciele dają mu marne widoki na przyszłość i grożą popełnianiem wobec niego różnorakich nadużyć. Pewne nadzieje stwarza jedynie to ostatnie czyli postrzeganie ciała jako konia roboczego, pod warunkiem wszakże, że zobaczymy tego konia takim jakim jest naprawdę.
